Alles…!

 

Oké, misschien is iets meer toelichting wel op z’n plek hier. In mijn vorige blog schreef ik al dat acceptatie de eerste stap is naar transformatie, hoe tegenstrijdig dit ook klinkt in eerste instantie. Want als je verandering wilt, dan betekent dat toch dat er iets is wat je niet accepteert aan de huidige situatie?

Maar is dit inderdaad hoe transformatie werkt? Laten we eens kijken naar een actueel voorbeeld uit je eigen leven. Wat is een onderwerp, situatie of gebied in je leven waar je verandering wilt, maar waar dit nog niet zo goed lukt? Als je nu kijkt naar de oorsprong van je wens om iets te veranderen. Waar zit dan weerstand? Wat wil je per se niet (meer)? Waar wil je van weg?

Hier is waar het paradoxale van transformatieprocessen zichtbaar wordt. Je wilt iets anders dan de status quo. Maar je krijgt pas werkelijk iets anders dan die status quo wanneer je deze kan accepteren. Met acceptatie bedoel ik dan: vrede maken met ‘dat wat is’. Jezelf en anderen vergeven voor dat wat tot nu toe gemanifesteerd is. Ruimte maken voor de gevoelens en oordelen die je hebt over ‘dat wat is’.

Want pas wanneer die ruimte binnen in jou ontstaat, kan er iets nieuws gaan groeien.

Is die ruimte er niet, dan kan er ook heus wel verandering tot stand gebracht worden. Je verschuift hier en daar iets in je buitenwereld, maakt beslissingen, gaat hard aan de slag om die verandering te bewerkstelligen. Maar werkt dit nu echt? Is er flow in je veranderingsproces? Is er sprake duurzame verandering? Geeft het je energie? Of kost het alleen maar energie, is het vooral heel hard werken werken werken, en keer op keer tegenslag of terugval ervaren?

Als je merkt dat de verandering die je wenst maar moeilijk of helemaal niet tot stand komt, dan zou je je kunnen afvragen of je wel voldoende ‘binnenruimte’ hebt gemaakt. Want wanneer je iets niet accepteert, dan is er een contractie, verkramping, weerstand. Als je goed luistert naar je lichaam, kan je het misschien zelfs fysiek voelen.

Waar in je lichaam kan je jouw gebrek aan acceptatie ervaren ten aanzien van de situatie waarin je je bevindt?

Zo binnen, zo buiten… Hoe kan transformatie buiten jou plaatsvinden wanneer je binnen in jezelf nog vasthoudt aan overtuigingen over wat er allemaal niet klopt aan ‘dat wat is’? Hoe kan het leven buiten jou met gemak gaan stromen, wanneer er binnen in jou verkramping bestaat?

Wat ons vaak in de weg zit om ‘dat wat is’ te kunnen accepteren, is het idee dat we het dan goedkeuren. Terwijl er vaak veel argumenten te vinden zijn om de status quo juist af te keuren. De kern van die argumenten is meestal ‘omdat het pijn doet’, op wat voor manier dan ook. Volgens mij is acceptatie echter niet hetzelfde als goedkeuring. Zoals ik het zie, overstijgt acceptatie alle beklemmende ideeën en opvattingen over ‘goed en fout’.

Wanneer je dus iets op een duurzame en enerverende manier wil transformeren om meer vrijheid in je leven te ervaren op welk vlak dan ook, begin dan bij het accepteren van dat wat is. Oftewel, zoals Tara Brach het zo treffend zegt: ‘A moment of radical acceptance, is a moment of genuine freedom’.